Door 'Euro'pa.....

Vooraf:
Waarde familie, vrienden, flatburen, sportgenoten en belangstellenden.
Sinds 7 november jl. zijn Ageeth, hond Kwazi en ik 'Op weg....'
Het is, op de valreep, gelukt om flat te verhuren aan een expat.
daardoor zijn onze vaste lasten gedekt en kunnen we met beperkte middelen letterlijk kijken hoever we kunnen (rond)komen.
In meerdere opzichten klopt de titel 'Euro'pa door...
We doen vele Eurolanden aan waaronder de zwakke broeder Italie en zwarte schaap Griekenland.
De tocht door, voor ons en vele anderen, onbekend Zuid Italie en Sicilie is behalve het landschap en de natuur ook een inkijkje in hun wijze van (over)leven. Dit geldt meer nog voor de Grieken.
Een reis onder het motto:
"Pluk NU, morgen is ..?".

Voorbereiding: La Cabrerie
La Cabrerie is is de naam van het huis van Ben Bos en Hilde Toepoel op een half uur rijden ten noorden van Sarlat-Le-Caneda. Enige jaren geleden toen wij nog in Frankrijk op zoek waren naar een klein vakantie domein. Bij deze zoektocht kwamen wij, via vriend Herman Navis, in kontakt met Ben & Hilde. Een 'klik' op het eerste oog.
Sindsdien kruisen onze wegen elkaar geregeld. Na huis/hondenoppas verblijf bij hen lieten wij onze caravan daar achter in afwachting van 'wij vertrekken...'
Op maandag 7 november jl. vertrokken we, met Hilde als medepassagier, naar La Cabrerie.
Aldaar gerust, gewerkt, het dak zit erop en de caravan geprepareerd.
Donderdag 17/11 jl. is onze reis dan toch echt begonnen

Etappe 1: Saint Roma-de-Tarn
In de nabijheid van Millau, ooit fameus vanwege de leerlooierijen, ligt St.Rome-de-Tarn waar Camping La Cascade ligt aan de oever van de rivier de Tarn. De enige camping die open is. We zijn, op een forens na, de enige 'gasten'. De rit van La Cabrerie hierheen voerde door een mooi glooiend en nog grasgroen landschap.
Het genieten werd wreed verstoord toen de turbo dienst weigerde en we omhoog kropen. Een simpele af/aanzetten verhelpt het euvel, dat veholpen zou zijn. Echter, je kunt niet zomaar even overal stoppen; minor detail!
Adembenemd is het gigantische viaduct bij Millau over het dal van de Tarn. Een Ben van Berkel's De Zwaan (Rotterdam) aandoende bespanning; prachtig. De kronkelige flessenhals bij Millau is daarmee opgelost.
Met zweet in de handen manouvreerde Ageeth 'de combinatie' in een haarspelt kromme de smalle weg naar St. Rome op. De bergwand kwam vervaarlijk dichtbij maar we haalden het precies; hulde. Deze vuurdoop was genomen.
Vandaag Millau bezocht een leuke plaats waar ik ooit vier mooie lereb huiden heb gekocht. En heusse demonstratieve optocht van postmedewerkers blokkeerde onze doortocht. Ook hier worden de Posterijen gesaneerd.
De binnenstad doet Quartier Latinachtig aan, een
labyrint van smalle straatjes met een veelheid aan Salon de The's, restaurantjes te kust en te keur en verscheidenheid aan winkeltjes. Zo overleeft blijkbaar nog steeds een Grace Brothers aandoende winkel die een rijk assortiment herenondergoed, zakdoeken en pyama's 'zoals het heurt' voert. De pui van de winkel alsmede de inrichting voert terug naar de jaren '20 - '30.
De rit naar en terug van Millau geeft een mooi beeld van de Aveyron zoals deze streek heet.
Het viaduct van onderuit gezien is nog indrukwekkender dan eroverheen rijden.
Het wisselen van gasfles blijkt een probleem. De Nederlandse 13 liter Primagaz fles met kraag bestaat hier niet. Het merk wel maar de flessen zijn anders. En nu....?
Mailtje gestuurd naar Zutphen, de Nederlandse Primagaz vestiging, help....!
Morgen trekken we verder richting
Marseille. Maar eerst doen we Montpellier aan. Zo de kop is er af.
Tot vervolg.....