Door 'Euro'pa.....etappe 2

Etappe 2: De weg ‘omhoog……’!
Donderdag 17/11 vroeg uit de veren (07.00 uur),want voordat we op weg zijn dat duurt toch wel even. Hoewel we al aardig op elkaar zijn ingespeeld, de Down Under ervaring is niet verdwenen, is het toch even wennen.
Maar nu reist Kwazi mee en die vraagt ook de nodige aandacht en verzorging.
Het had flink geregend. De aankoppeling ging vlot en hup in de eerste versnelling de scherpe bocht om gelijk fors omhoog. De camping heet niet voor niets Cascade! Halverwege de eerste helling gingen de wielen slippen en de stoomboot van Sinterklaas bleek gearriveerd. De penetrante schroeilucht van rubber drong de cabine binnen. Met aanwijzingen van de avond tevoren aangekomen, in shorts gestoken en op ‘crogs’ kuierende rondbuikige maar, naar bleek met verstand van zaken sprekende, Brit, heb ik langzaam de caravan terug laten zakken. Een tweede poging ditmaal met ‘traction control’ leek te werken, echter het kleine waterstroompje bleek ook ditmaal de voorwielen te machtig. En daar sta je dan; stoom van de wielen en een penetrante rubberlucht.
Blijkbaar een situatie die vaker voorkomt zo vernam Ageeth van de campingeigenaar die met zijn 4x4 Mitsubishi onze Eriba omhoog tufte. Anderhalf uur later dan toch op weg.

Montpellier: •Tom wees ons de weg naar camping ‘Le Parc’, via een flink opgebroken parcours. De stad heeft de sneltram omarmd. Als deze openbaarvervoer infrastructuur is gerealiseerd kunnen alleen neringdoenden, leveranciers en publieke diensten via pasjes het centrum met voertuigen in .
Montpellier is een Romaanse stad vooral Les Arceaux, het 800 meter lange Aquaduct (ooit 9 km lang), is daar het in het oogspringende bewijs van. Vanaf het begin van het aquaduct en een daar nog bovenuit torende koepel (variant van de watertoren?) voert een brede esplanade richting de Montpellieese variant van de Arc de Triomph. Deze echter ter verering van Louis XIV, ja, ja de ‘Zonnekoning’.
Dat Montpellier een van de oudste universiteitssteden is valt naast de fysieke vorm, de gebouwen, vooral op door ‘de sfeer’. Opvallend veel jongeren, studenten dus.
Het is überhaupt een leuke stad met brede boulevards, voorname pleinen en fonteinen, arboretum en knusse straatjes met een patchwork van restaurantjes, Salons de Thees, Irish Pubs, winkeltjes, galeries etc.
Zondag 20/11 eerste kennismaking, lekker rustig weinig verkeer dus een zeer toegankelijk centrum en, naar bleek, gratis parkeren. Een nachtelijk verblijf in het publieke toilet bij de parkeerplaats was mij bijna ten deel gevallen de deur wilde, in tegenstelling tot mijn sluitspier, niet ontsluiten. Gelukkig is er, ook op zondag, een ‘conciërge’ die mij uit verloste.
Kwazi bezorgde ons bijna een beroerte toen hij over de stenen rand wilde springen, leuk even aan de andere kant snuffelen. De andere kant was wel vier meter lager! Wist hij veel...
Waar een riem al niet goed voor is.
Maandag retour stad en de winkels nu wel open en een drukte van belang in de stad. Heerlijk kuieren in het zonnetje bij een temperatuur van 17 graden. Verleid voor een ‘plat du jour’ voor 8.90 euro bij restaurant Le Mairie. Kennelijk de goede keuze want vele localo’s waren er al en de maaltijd; eenvoudig doch voedzaam en prima wijn.
En voor jullie: “Montpellier bezoeken is een goed idee…..”!

Etappe 3: Pech onderweg…….!
Ondanks veel gegoogle geen camping bij Marseille kunnen vinden. Dichtstbijzijnde mogelijkheid blijkt Aix-en-Provence, een kleine 30 km het binnenland in, een afstand die voor een dagtrip Marseille goed te doen is. Op de weg naar camping Chantecler keek ik blijkbaar scheel naar Tom want ik nam de verkeerde afslag op een van de vele rotondes die de wegen van Frankrijk en elders in Europa rijk is. In ieder geval een fysiek bewijs van Europese integratie, nota bene overgenomen van de Engelsen die geen lid zijn! Maar goed, al snel bleek dat ‘elk nadeel z’n voordeel' heeft. Meanderend over smalle weggetjes door een stukje Camarque trok een vreemd geluid en enorme rookontwikkeling de aandacht. Eerste gedachte: “Klapband, rechterachterwiel Eriba”. God zij dank kon ik onze combinatie in een redelijk brede bocht ‘parkeren’. Inderdaad de rechterachterband was finaal aan gort.
Bizar want er zitten gloednieuwe banden onder. Knipperlichten aan, driehoek voor en achter, gele hesjes aan, caravan afkoppelen anders gaat de achterklep van de bus niet open. Bagageruimte uitpulken voor krik en andere benodigdheden. Hoewel de VW-bus krik niet werkelijk geschikt is voor een caravan lukt het om Eriba de hoogte te laten krijgen en haar van haar gewonde wiel te ontdoen.
Wat een geluk dat ik m’n oude kruis-sleutel had meegenomen, er is altijd wel een van de vier koppen die op de wieldoppen past. Het aanbrengen van het reservewiel lukte niet de band stootte tegen de ‘Reich’, ja Duits, caravanmover. De aandrijfrol was compleet verbrand en de metalen bevestigingsplaat, model blikopener, bleek de band volledig opengescheurd te hebben. Wat een geluk dat we niet met een gangetje van 90 km op de snelweg reden.
Ik kon niet ontdekken wat de oorzaak was maar we konden niet verder. Gelukkig hebben we gsm en zijn in een geciviliseerd land met doorgaans goed bereik. Zo lukte het om onze ANWB Alarmcentrale te bellen om ‘assistance’ te verkrijgen. Na aardige dame aan de telefoon keurige sms:“Franse Depanage is binnen 40 minuten bij u”! Het duurde wat langer omdat de coördinaten van Tom niet accuraat genoeg bleken. De depannage man uit Nimes(!)kon ons niet vinden. Dankzij een Franse passant, die de locale wegen goed kende, werd ‘de hulp’ naar ons toe gedirigeerd.
De monteur ‘jour et nuit’ bekeek alles eens goed en ontdekte dat de balk met de aandrijfrol t.o.v. de andere kant een stuk was opgeschoven en zo tegen de band was gaan aanlopen. Hoe dit kan? Hij houdt het op ‘vibrations’. Hoe dan ook hij brengt de boel in orde en wij kunnen met uren vertraging onze weg vervolgen. Gelukkig is het nog maar ruim een uur rijden. In schemerlicht, dus nog net op tijd, arriveren we bij camping Chantecler, Val St.Andre (van het liedje…).

Eerst orde op zaken……
Vandaag, woensdag 23/11, via erg dure WIFI verbinding van de camping, veel gegoogle’d.
Op zoek naar Gasfles vulstation in Marseille, alsook een nieuwe Falken band en nieuwe aandrijfrollen voor de Reich mover. Wonderlijk, in Australië een lekke band na maanden zonder pech onderweg en nu amper ‘en route’ en al gelijk panne.
Onze gasflessen blijken niet inwisselbaar en Franse gasflessen zijn weer niet inwisselbar in Italië. We stapelen dus statiegeld. Hier is de Europese eenwording nog ver te zoeken. En dat terwijl veel, zeker alle Mediterrane, landen het gasflessensysteem hebben.
Het vulstation blijkt niet meer te bestaan dus dit probleem moet nog opgelost worden.
Ook het vinden van de Falkenband is geen sinecure en zo ook blijkt Reich beperkt te rijken.
Behalve een bezoek aan het minimarktje bij het winkelcentrumpje in de buurt waar we twee zeetongen (Sole), slechts 17 euro, en verse groente hebben gescoord, gaat de dag dus op aan googelen en telefoneren. Ook dat hoort bij reizen. Maar, het weer is goed; strakblauwe lucht.