Roma

Etappe 9: Roma….
Wonderlijk dat de stad Rome op z’n Italiaans Roma in naamgeving gelijk is aan die van de rondtrekkende zigeunergroepen. Roma slaat dan hun herkomst Roemenie. De overeenkomst gaat in zoverre op dat de wijze waarop Rome tot stand is gekomen en bij elke nieuw aantredende keizer werd aangevuld dan wel veranderd te ‘danken’ is aan de gevangen genomen volken. Vooral de Joden. De behandeling die de Roma ten deel valt verschilt in één opzicht. Ze worden niet gevangen gehouden, althans. Maar ze worden voortdurend opgejaagd; het is een groep die overal de schuld van krijgt. Vooral in Italië hebben ze het op hen voorzien en hebben ze het enorme verduren. Een soort Palestijnen van het West Europese continent.
Nooit geweten dat het ontstaan van Rome, 21 april 753 na Chr., op dezelfde dag valt als mijn verjaardag.
In bestuurlijk opzicht is het een stuivertje wisselen geweest in Rome ‘de eeuwige stad’. Eerst koningen, toen consuls en daarna bleek het groot genoeg voor keizers. In de middeleeuwen werd Rome de (tijdelijke) zetel van het Pauselijke Hof. In 1870 werd het de hoofdstad van het Verenigd Italië. Het Vaticaan behield een grondgebied ter grootte van een speldenknop; de Staat van Vaticaanstad.

Rome, het middelpunt…..
Ons eerste bezoek, maandag 26/12, is aan het Forum Romanum.
Bij aankomst bij het Colesseum blijken we niet alleen te zijn, hemeltje lief wat een drukte.
Erg duidelijk waar de kaartjes kunnen worden gekocht is het niet. Na wat heen en weer gestiefel en versterkende, de moraal bemoedigende machiatto’s en sanitaire verlichting bij de expositieruimte met maquette en winkel, waar we een boekje Rome en Vaticaan hebben gekocht, steken we de verkeersvrije (het is wel geen tweede kerstdag, maar wel een vrije dag) over en kopen bij de ingang het dubbelticket Forum/Colosseum over meerdere dagen te gebruiken. Je krijgt de tijd.

De eerste blik….
Op het eerste oog vooral veel brokstukken. Maar met het boekje in de hand krijgt deze stenenhoop, op basis van de reconstructie tekeningen, reliëf. Ter plekke wordt duidelijk wat je al wel wist namelijk wat waren de Romeinen al tot ongelooglijk veel in staat.
Niet alleen de pracht van de gebouwen, de infrastructuur qua waterhuishouding, het straat- en wegenplan; het zichtbare. Maar ook en vooral het niet zichtbare, het afwatering- en rioleringssysteem, de (vloer)verwarming. Ongekend ook de precisie van de bouwwerken naar afmeting en indeling, de pilaren, plafonds, de vloeren, de beeldhouwwerken en de fresco’s.
Maar ook de dagelijkse gebruiksvoorwerpen voor koken, eten, vervoer, kleding en uiteraard het geldsysteem; de prachtige munten.
Het politieke- en rechtssysteem, het -goden- geloof, het vertier en vermaak; de mens- en dier verslindende spelen en openbare terechtstellingen. Onvoorstelbaar, wat een vermogen, wat een rijkdom en wat een onderwerping, uitbuiting en wreedheid. Dat gaat vaak hand in hand!
Het ’de mens is de mens zijn wolf’ wordt hier in Rome nog maar weer eens zichtbaar. Het is en blijft van alle tijden tot op de dag van vandaag. En in de mensen een welbehagen!
Wat een geluk dat Tony Blair in zijn reflectie op de 10-jarig premierschap(!) aan deze 21ste eeuw veel bemoedigende woorden wijdt.
Jullie begrijpt dat ik onder de indruk ben van de biografie van de voormalige premier en Labour leider. Dat had ik nou ook met de voormalige premier van Australië Kevin Rudd.
Beide leiders -Labour/Labor- met een enorme inhoud, visie, ‘drive’ en grote internationale invloed; vind ik. Beiden ook een sterke religieuze worteling en overtuiging.

Rome weerom….
Het Forum Romanum was voor ons dagvullend. Tijd om ook nog ‘even’ het Colosseum te gaan doen was er gisteren niet meer, laat staan de puf er voor. We zijn geen Aziaten.
Wederom met bus 246 naar Metrostation Cornelia (zo heette mijn moeder) via lijn A naar Station Termini en daar overstappen op lijn B richting Aurelia, tweede halte Colosseum.
In de bus de tijd voor Ageeth om de regels voor het meenemen van de hond tot zich te nemen. In Italië onderscheidt men categorieën naar grootte. De kleintjes in handtas of op schoot mogen gratis mee. Maar voor het type Kwazi moet een kinderkaartje gekocht worden.
Bij het instappen moet eerst worden gekeken of er al niet twee honden in de bus zijn. Zo ja, dan moet je weer uitstappen en wachten op de volgende bus en dan maar hopen!
Gelukkig hebben wij daar nu geen last van want Kwazi laten we ‘thuis’, geen doen voor hem en ons. De consequentie van een gelimiteerde tijdspanne voor het Rome bezoeken nemen we, uiteraard, voor lief.

Ontmoeting….
Bij het metrostation worden we aangesproken door een Engelse vrouw die nog geen chocolade kan maken van het metro- en vooral de bewegwijzering. En inderdaad het kost even tijd en vooral concentratie om het in het snotje te krijgen.
De vrouw had weten te ontsnappen, voor een dag, aan haar bezitnemende Italiaanse tante (van echtgenoot kant) en gaat op een huurfiets (15 euro) Rome verder te bekijken. Te voet was haar te machtig geworden.
Wij kunnen haar niet alleen informeren, maar ook begeleiden want we gaan dezelfde richting op. Ik vraag: “Where do you live in England…”? Zij:“In Surrey”? Ik: “I’m Surrey”?
Zij herhaalt het keurig nog een keer: “In Surrey”. De woordgrap: “I’m Surrey…”, pakt ze aanvankelijk niet op. Dan valt de munt ze lacht en zegt: “Never heard this one….”!
Eén station eerder dan wij stapt ze uit: “Thank’s a lot, have a nice day…”.
Onderweg stapt een onmiskenbaar Balkan duo in, een accordeonist en een trommelaar, tevens collectant. Zowaar redelijke gespeelde kerstdeuntjes begeleiden ons en medepassagiers een stuk. Opnieuw stappen we bij station Colosseum uit en nemen eerst een andere uitgang om bij het café te komen voor een verkwikkende kop koffie.
Onze gretigheid kent geen grenzen en we kiezen ‘large’. In ware bierpul glazen wordt de wel erg melkrijke machiatto ons geserveerd. De afrekening bevestigt ons bange vermoeden, 12.60 Tja, hoge huur zo dicht bij de toeristische trekpleisters. Het blijkt de inleiding tot verdere kennismaking met de Italiaanse ‘koopmansgeest’.

Kolossaal Colosseum…..
Het Amfitheater van Flavius dat de echte naam is, is een van de wonderen van de Romeinse ‘beschaving’. De bouw er van, 73 - 80 na Chr. kostte, met een jaar ‘afwerking’ slechts 8 jaar.
Door 15.000 mensen (slaven) werd onafgebroken er aan gewerkt; het ontstaan van de ‘ploegendienst’.
De omtrek bedraagt 527 m. en de buitenste ellips is 188 bij 156 m. De gevel is 49 m. hoog en bestaat uit drie verdiepingen met elk 80 bogen met elk een standbeeld van even zo vele goden, Elke boog heeft een nummer, de toegang tot de Keizerlijke Loge uitgezonderd.
De verdeling van de zitplaatsen op de tribune voorzag in persoonlijke toegangsbewijzen waaraan een genummerde plaats was toegekend in een bepaalde sector. Het plaatsbewijs gaf tevens aan welke route in het Amfitheater gevolgd moest worden om de zitplaats te bereiken. De toegang was vrij maar de toekenning van de sector was afhankelijk van een zeer rigide sociale status. De zeven treden van het podium, met de keizerlijke loge, waren gereserveerd voor magistraten en senatoren. Het laagste gedeelte van de tribune was bestemd voor de orde der ridders.
Het middengedeelte van de tribune bestond uit 19 treden waarop 32 uitgangen uitkwamen en waar de middenklasse plaats kon nemen. Het maeniannum summum, het hoogste gedeelte, bestond uit 37 treden waar het volk, het plebs, en de vrouwen plaatsnamen. Hier waren de zitplaatsen van hout. Het totale zitoppervlak in strekkende meters is ongeveer 30.000 meter.
Plaats voor 73.000 toeschouwers!
Boven op het Amfitheater namen 80 matrozen van de keizerlijke vloot plaats, belast met het bedienen van het enorme zeildoek dat bij de ‘voorstellingen’ als dak dienst kon doen. Vier dagen waren er voor nodig om het zeildoek uit te spreiden en te spannen via 240 steunpalen en koorden.
Logisch dat dit Amfitheater het symbool is van Rome. Heel indrukwekkend, bij de aanblik hiervan valt onze ‘Arena’ in het niet.
Het is behalve een architectonisch- en bouwtechnisch kunststuk ook een knap logistiek ingedeeld bouwwerk. Alle uitgangen zijn genummerd wat een snelle toe- en afvoer van tienduizenden toeschouwers mogelijk maakte.
En dit was nog maar het zichtbare bovengrondse deel. Minstens zo indrukwekkend is het ondergrondse deel waar de gladiatoren hun ‘kleedkamers’ hadden en de wilde dieren waren opgesloten. Een speciale goederenlift verplaatste de wilde dieren van het ondergrondse deel naar de arena.
De circusspelen (ludi circenses), vermoedelijk om de oorlogsgeest (drift) van de Romeinen te voeden, waren bloederige schouwspelen. Zo ontstond ‘het beroep’ Gladiator. Getrainde vechtjassen, slaven die geen keuze hadden, die streden tot de dood er op volgde. Tegen elkaar en/of tegen tijgers en leeuwen.
Het Colosseum openings’feest’ duurde honderd dagen en kostte 9000 wilde dieren het leven.
Maar ja toen was er ook nog niet het World Life Fund, laat staan de Partij van de Dieren!
Zo, nu weten jullie hoe het ooit aan toe ging en deze ‘bouwwerkrestanten’ gigantisch veel toeristen trekken.

Naar binnen…..
Wat ons gisteren al was opgevallen is de enorme rij voor het Colosseum. Vandaag dus weer, en wij hebben al een kaartje. Een van de vele zich aanbiedende gidsen vertelt ons dat we dan gewoon door kunnen lopen. Eenmaal bij de rij aangekomen zie ik een man wapperend met kaartjes net een klein groepje voorgaan voorbij de enorme rij wachtende.
Er achteraan siste ik tegen Ageeth die nog even ‘beschaafd’ gedrag wil vertonen, maar gelukkig haar man volgt. In no time zijn we binnen, goede actie!
Het bovenbeschrevene klopt, wat indrukwekkend allemaal. En hoewel het behoorlijk druk is valt dat binnen eigenlijk eigenlijk wel mee, het verspreidt snel. Op ons gemak hebben we het
Colosseum tot ons genomen.

Verder en door…..
Via het Circus Maximus waar de tweespanrennen plaatsvonden waarvan de vorm nog te zien is in de graswallen met het contour van het middenrif, gaan we op weg naar Trastevere.
Voordat we daar zijn worden we aangesproken door twee Chinese meisjes die ons vragen naar de Bocca della Verita, de mond van de waarheid. U weet wel de mond waarbij je als je je hand er in stopt en liegt je hand wordt afgebeten. We hebben geen idee waar ze het over hebben. Ja maar, u heeft toch wel die film met Audrey Hepburn gezien?! Chinese tieners die ons vertellen over dit fenomeen uit een film met Audrey Hepburn, nou ja. Op dat moment konden we het ook niet in ons boekje vinden, I’m sorry!
Maar het staat er natuurlijk wel. Het ligt op onze route dus wij er ook heen.
Onderweg de Chineesjes even ingehaald en hen de weg gewezen.

Deze mond der waarheid bevindt zich in de zuilenrij van de Santa Maria in Cosmedin een voorbeeld van een primitieve kerk uit de VIII eeuw. Klopt een sobere inrichting in vergelijk tot de Barokke inrichtingen die we tot nu toe hebben gezien. We hebben geen geduld om in rij voor de mond te gaan staan, bovendien ik wil m’n hand niet verliezen.

Elegant bij de neus genomen….
Onderweg naar de Ponte Fabricus (62 voor Chr.), nog geheel intact, die samen met de Ponte Cestio (42 voor Chr.) het eiland Isola Tiberina met de stad verbindt. Aan de ene kant Travestere en aan de andere kant de Joodse Wijk en de Synagoge (1904) gebouwd in Babylonische stijl met grijze aluminium koepel.
Onderweg stopt een auto en de chauffeur roept ons aan. Een keurig verzorgde en geklede man
ziet direct dat wij buitenlanders zijn, vraagt in het Engels waar we vandaan komen: Holland.
“Ah, my wife is from Rotterdam”! “Can you tell me the direction to the Vatican, I always get lost in Rome”. “You see I just come from a fashion show, here I’ve the latest Valentino samples, look real Antilope leather”. En hij toont een camelkleurig jasje.
Terwijl hij vertelt geef ik hem een exemplaar van de plattegrond van Rome die wij van de camping hebben gekregen. We hebben twee exemplaren. Zeer verheugd neemt hij hem aan en vraagt aan Ageeth welke maat ze heeft en pakt het jasje doet het in een net tasje. “Here for you”. “By the way, can you help me with some cash for petrol; look I have plastic enough but I need some cash”. Nou niet lullig doen, per slot van rekening krijgen we zo maar een mooi jasje en ik geef hem vijftig euro, kleiner heb ik niet.
Met een stevige handdruk en een big smile roept hij terwijl hij wegrijdt: “Have a nice time.”!
Ageeth heeft een oorwurm gezicht, zij heeft het al door. Ik denk nog, maar je hebt toch een mooi Antilope leren jasje voor maar vijftig euro!
‘s-Avonds blijkt het jasje te groot, alles behalve leer en gemaakt in …. Gefopt dus.

Travestere….
Via de Ponte Paletino komen we in de beroemde Romeinse wijk Travestere, "core de Roma”, het hart van Rome. Veel mooie kerken en edele gebouwen.
Een wijk van volkstradities waar de authentieke Romaanse sfeer opgesnoven en letterlijk geproefd kan worden.
Een stadsdeel dat door internationalisatie een soort Quartier Latin van Rome is geworden, populair bij de artistiekelingen met de vele restaurantjes, galerietjes en winkeltjes allerlei.
Kortom: leuk
Tijd om terug te gaan naar Eriba. Van zo’n dagje Rome lopen en rondkijken raken lijf, leden en geest vermoeid.
Toch nog een stevige wandeling voor het dichtstbijzijnde metrostation Pyramide. Onderweg even een stukje met de bus. En als laatste blik op Rome’s pracht zien we de de Porta San Paola, één van de toegangspoorten tot de stad. Er voor staat de Piramide van de Romeinse tribuun Caius Cestius, tijdens de middeleeuwen bekend als het graf van Romulus. Nu wordt er de as van Caius er bewaard.
Vol indrukken en gemengde gevoelens over ‘het jasje’en de aardige Italiaan stappen we in de metro. Genoeg is genoeg.

Venijn in de staart….
Sinds woensdagochtend 28/12 ben eerst ik, en op oudejaarsdag Ageeth, ten prooi gevallen aan griep, oid. Een totale staat van misère. Het gehele bottenstelsel, het KNO-gebied en het hoofd zijn geïnfiltreerd door een virus. Hoesten en proesten dat het een lust is, nou ja lust. Zo dit is dus het loslaten van 2011. Nou ja, weg dan maar met die zooi. Oud & Nieuw saampjes in Eriba, Ageeth in bed en ik voor de buis bij Youp. Tot ziens 2011, welkom 2012!