Door 'Euro'pa.....

Etappe 4: Kalm aan en rap een beetje.....!
Op dinsdag 22 november door eerder vermelde omstandigheden dus aangekomen op camping Chantecler in Aix-en- Provence (Aix-en-Pce). Dat ons een langdurig verblijf daar ten deel zou vallen vermoedden we nog niet. Want hoewel ik gelijk alle bandenbedrijven in Aix heb benaderd voor een nieuwe Falken band (Japanse makelij) voor Eriba bleek dit geen populair merk in Frankrijk.
Contact met broer Paul bracht verandering. Allereerst door op te houden met alles in m’n eentje proberen te regelen. Immers zo zei hij: “Je bent toch niet voor niets lid van de ANWB”!
Inderdaad, point taken.
En, meldde hij, ik ken iemand die een autoriteit is in autobandenland, dus zeg het maar….!
Tegelijkertijd via internet de dealer van de caravanmover Reich in Nederland (Groningen) opgespoord en contact mee opgenomen voor nieuwe aandrijfrollen.
In diverse gesprekken met Gebrand Hut, tongval onmiskenbaar Gronings, vastgesteld dat het type Reich mover gedateerd is en t.o.v. de huidige movers nogal laag onder het chassis zit. Dus, het incident zou zich zomaar weer voor kunnen doen. Zeker in de gebieden waar wij naar toe gaan waar de locale wegen, vooral naar/van campings, behoorlijk hobbelig kunnen zijn. Geen fijne gedachte om zo verder te trekken. Daarom besloten we om een nieuw moversysteem, ‘Go2’, aan te schaffen.
Ondertussen ook contact met ANWB-Lyon met verzoek de logistiek van transport van onderdelen te regelen en een garage te zoeken, nabij, die een moversysteem kan monteren.
Inmiddels bleek de Falken band in Nederland niet voorhanden maar via een Frans contact bleek een bandenbedrijf in Cavaillon net onder Avignon, 50 km vanaf Aix, de band op woensdag 30/11 in huis te kunnen hebben; ja of nee? Nou, ja dan maar we hebben geen keuze want een ander merk band willen we niet onder de caravan hebben. Geen twee verschillende merken. Geduld dus.
De ANWB bleek inmiddels een garage op 7 km afstand van Aix te hebben gevonden waar ze voor ons een afspraak hebben geregeld op donderdag 1/12.
Van de omgeving zien we niets want al het geregel kluistert ons aan Chantecler, waar de mogelijkheid om een lekkere wandeling met Kwazi te maken niet bepaald voorhanden is.

Aix-en Provence, de stad……
Op zaterdag 26/11 met bus en Kwazi Aix in.
De Fransen zijn al helemaal in kerstsfeer en zijn massaal naar de stad getrokken om inkopen te gaan op de kerstmarkt. Hartstikke druk, met moeite een parkeerplaats gevonden. Onderweg zien we dat het centrum helemaal niet zo ver weg is van de camping, volgende keer lopen dus.
Gelijk Montpellier is ook hier de Romaanse invloed tastbaar, leuk stadje met een vrouwelijke burgemeester die bureau houdt in een prachtig Hotel de Ville.
Er heerst een nerveuze, enigszins geagiteerde, sfeer. Druk,druk,druk. Het verkeer kronkelt zich door smalle straatjes en via een corridor in het midden van de mooie brede boulevard in het hart van de stad.
De eerste de beste patisserie doet ook in koffie, dus naar binnen; fout. Chagrijnige ontvangst vanwege Kwazi maar de verlokking van zoveel lekkers in de vitrine doet ons moeiteloos zwichten.
De jongedame die de koffie doet heeft er eigenlijk geen zin hetgeen blijkt uit haar hele houding. Erg sloom en onhandig, koffie met voetbad. En de grand crème blijkt meer een café au lait. De lekkernijen vergoeden een hoop.
Aix blijkt rijk aan patisserieën, chocolaterieën en champagnewinkels. Leuke winkeltjes/boetiekjes; allerlei. Bijzonder geinig en nog nooit eerder ergens gezien is een winkel in pantoffels, niets anders dan dat. Ongelooflijk wat een aanbod, wat een variëteit.
Uiteraard beiden hier ‘pair aparte’ gescoord. Zo’n winkeltje wil ik ook wel, idee?
Bij Italiaans restaurantje, gekozen vanwege aansprekende aanblik, heerlijke lasagne gegeten.
Marseille:
Zondagochtend naar Marseille, de ‘Borsalino’ stad (Jean-Paul Belmondo/Alain Delon). Onderweg een heuse Ikea aandoende file, beide afritten, naar de Megawinkels. Alle verkeer opeen geperst voor de Kerst! Wij gaan er, gelukkig en gelukkig, aan voorbij.
Ook op zondag blijkt Marseille, afslag Ancien Port, druk. Na wat rondrijden vinden we met enig geluk in een straatnabij de oude haven een parkeerplaats en nog gratis ook. Op advies van bewoonster waardevolle spullen in gesloten bak gedaan, niets meer te zien.
Bij de haven op terras even genieten van zon en koppie koffie, ondertussen passanten kijken.
Langs de haven en dan flink omhoog naar het Chateau vanwaar een prachtig uitzicht over de haven en de -mooie- stad. Het weer werkt van harte mee, een en al zon. Het is warm, de jassen zijn gewoon teveel. Met frietje in de hand aan het eind van de middag terug naar de auto die wij in onberispelijke staat terugvinden.

Uit de lucht…..
De aaneenschakeling van pech gaat voort. Eerst breekt een van de twee caravansleutels en dan valt ook nog eens Ageeth’s laptop uit en ‘het ding’ gaat gewoon niet meer aan.
Dus, geen internet, geen mail. En dat is beroerd want ze heeft daardoor geen toegang tot het boekhoudprogramma en kan dus niet werken. Omdat met de WIFI weekkaart van de camping op haar laptop was ingelogd kon mijnlaptop geen soelaas bieden.
Bij de receptie mogen we gebruik maken van hun computer zodat we toch via de mail kunnen communiceren met ANWB, Gebrand Hut en Ageeth met de bank om BTW afdracht en lonen op tijd te kunnen doen.
Met de laptop naar een internetcafé annex reparatieshop. De eigenaar blijkt niet aanwezig, kom terug om 18.00 uur!
Voordat ik weer op pad ga bereikt ons, per gsm, het droeve bericht dat Max Polak is overleden.
Keurig op tijd bij het internetcafé maar geen eigenaar, ja over een half uur of zo.
Ondertussen naar een andere, chiquer uitziende, computershop. De dienstdoende brillemans bekeek de HP (niet de Engelse saus natuurlijk) en was weinig hoopvol over de kans op revitalisering en beschreef vervolgens ‘de procedure’ qua onderzoek en het uurtarief. Dit wordt het niet.
Om de tijd te stillen en om wat moed in te drinken stapte ik zo’n typische Franse bar binnen en bestelde op geroutineerde wijze ‘un ballon rouge svp’. Het bleek een verdomd lekker wijntje (1.60 euro!).
Bij terugkeer bleek de eigenaar aanwezig en na uitleg van het euvel bleek hij redelijk optimistisch. Zijn verwachting was dat het wel eens ‘le connecteur’ zou kunnen zijn, een manco dat nogal eens voorkomt bij HP.
In spannende afwachting kwam na twee dagen, de man heeft het druk, het verlossende bericht: “C’est le connecteur, la HP est ok”. Voor 10 euro was de diagnose gesteld.
De computershop op de hoek bleek een soortgelijke connecteur te hebben en zo kwam alles weer in orde. Zo dat hebben we ook weer gehad, zucht van verlichting.

De volgende dag, dinsdag 29/11 in de weer om te kijken welke vlucht Ageeth kan nemen om bij de uitvaart van Max Polak te kunnen zijn. Vrijdagavond en dan woensdag retour biedt haar gelegenheid om ook naar de zaak te kunnen gaan.
Het komt gelukkig uit dat we zo dichtbij het vliegveld van Nice zitten waardoor heen en weer mogelijk is. Kwazi en ik houden ‘het fort Eriba’.
‘Normalement….’.
Op woensdag 30/11 naar Cavaillon en wat bleek de Falken band was niet aangekomen. Dinsdag,
maar toch zeker woensdag zal de band er zijn zo was toegezegd. “Oui, normalement …..”!
Ja, de band moet uit Duitsland komen en het is ‘kersttijd…’!
Vrijdag bestelt en op woensdag nog niet gearriveerd. Balen want donderdag gaat Eriba naar de garage en daar moet ook de band verwisseld worden. Onverrichter zake en zeer humeurig terug.
Transport blijkt een wonderlijke zaak in Europa. Want de mover dinsdagochtend in Zwijndrecht opgehaald blijkt de volgende ochtend al in Aix! Maar ja dat zijn Nederlandse transporteurs blijkbaar.
Eriba verplaats en uitgeruimd, de spullen in bagageruimte bus; ideaal zo’n ‘schuurtje’.
Bus aangekoppeld, zodoende startklaar om op openingstijd bij garage te zijn.
Bij openklikken met afstandsbediening de volgende morgen vroeg gebeurde er niets. Accu leeg, geen klik, niets.
Ja hoor, ook dat nog. Garage gebeld en hup daar kwam de ‘assistance’ die met powerbox de accu een ‘shot’ gaf en moeiteloos de diesel op gang bracht. Later dan beoogd naar garage.
Het operatieteam stond al klaar en met vereende krachten werd Eriba naar de gewenste plaats geduwd en op hoogte gekrikt. Met een ‘we bellen u wel als het klaar is’ lieten we Eriba achter.
Amper op weg meldde zich ‘de bandenman’, Falken was gearriveerd. Met gezwinde spoed, 130 km is hier normaal op autoroute, naar Cavaillon. Vakkundig kapotte band van velg en de nieuwe d’r op.
Uitgebalanceerd, 4.2 atmosfeer erin en 120 euro lichter retour Aix. Vanwege de lunchpauze tussen twaalf en twee hebben we de binnendoor route genomen en zijn we gestopt bij Malle Mort. Daar in de ‘Vieux Auberge’ hebben we ons tegoed gedaan aan een heerlijke maaltijd besprenkeld met een uitstekende ‘vin locale’. Dit alles ter viering van de goede afloop en het weer ‘en route’ kunnen.
De tijd verder in Aix verbeid, de stad nog eens goed doorlopen tot het verlossende telefoontje:
“la caravane est terminee…"! Ondanks spitsuur net op tijd bij garage, 482 euro betaald en Eriba aangehaakt, terug naar Chantecler.
Uiteindelijk vrijdag 2/12 op naar camping Hippodrome in Villeneuf-Loubet Plage, een plaatsje op steenworp afstand van Nice. En slechts 7.5 km van het vliegveld vanwaar Ageeth met de Transavia vlucht van 21.40 uur naar Amsterdam vliegt om maandag de uitvaart van Max Polak te kunnen bijwonen.
Het regent niet, het giet….!
Vrijdagochtend 2/12 vroeg op weg richting Nice, nu maar even niet sightseeing via de Route Nationale, maar even de Autoroute du Sud genomen. Overigens een mooi stuk Provence.
Hoosbuien vallen ons ten deel. De palmbomen zwaaien ons tegemoet en wuiven ons richting Nice; de Mediterranee (zo blauw).
Camping Hippodrome ligt vijf minuten loopafstand van het strand, ook leuk voor Kwazi die wel wat ‘room to move’ verdient; lekker riemloos rennen en zwemmen.
De ingang van de camping vereist de nodige stuurmanskunst om direct zo van de weg een ommuurd terrein op rijden. Mooie ruime plek uitgekozen, we blijven hier ook zeker weer een week.

’s-Avonds, onder barre omstandigheden, pikdonker en plensbuien, Ageeth naar het vliegveld gebracht. Welke Terminal valt niet te ontdekken. We gokken op Terminal 2, fout dus.
Geduldig wachten we op de pendelbus die ons naar Terminal 1 brengt.
In ieder geval hier geen probleem om Kwazi mee de bus in te nemen. In Aix mogen alleen handtasformaat, een ‘vermoeden’ dus, van hondjes mee de bus in.
We zijn ruim op tijd dus geen gehaast. Lief en vrouwbaasje, schoenloos door poortje zien lopen en met laatste kushand aan Transavia overgegeven.

Terug naar P5 door stromende regen en springend over enorme plassen om te ontdekken bij parkeerkaartautomaat dat noch mastercard noch creditcard wordt geaccepteerd. Leve de Eurozone! Ageeth heeft me van teveel munten beroofd dus retour stationsgebouw voor flappentappen. Douchen is niet meer nodig.
Via de fraai verlichte Nice Boulevard terug naar camping, ondanks slechte weer een glimp opgevangen van de Cote d’Azur.
In Morpheus armen gevallen onder heftig getik van regen op het hoofd van Eriba, de watertest doorstaat ze met glans.