"De grens over...."

Etappe 6: De grens over, ‘Riviera Dei Fiori…… ‘
Op de rustige zondag (11/12) zonder vrachtverkeer vertrekken, de hoogste tijd om verder te trekken;
adieu France.
De rit naar Sanremo, volgens Tom moet dat als één woord worden geschreven, is niet zo lang.
Hoewel de tol voor de Route de peage en de Autostrada fors is, is het gekronkel over de ‘oude’ kustweg die bus en caravan dwingt tot een slakkengang niet uitnodigend. Deels ook vanwege de vele stoplichten en rotondes in en nabij de stadjes en dorpjes. Bovendien ben je twee maal zo lang, zo niet meer, onderweg. En de duisternis valt vroeg en vrij snel in. Deze manier van sleuren., optrekken en afremmen, slurpt brandstof, is kostbaar en vormt is niet een voordelig onderdeel van ons budget.
Soepeltjes nemen we de Sanremo afslag en wentelen naar beneden waar we moeiteloos, dankzij Tom, Camping Villaggio Dei Fiori vinden. Een grote camping die doorgaans geen honden toestaat, maar het is ‘off season’ en elke euro telt! Vriendelijke ontvangst en vanwege Kwazi kregen we de ‘goudkust’ locatie voord de lage naseizoen prijs toegewezen.
Rond vier uur merkten we dat we niet alleen waren, pal naast de camping aan ‘onze’ kant, startte een kakofonie van door elkaar spelende ‘vermoeden’ van muziek; de bekende monotone dreun. Dit alles werd overstemt door een extatische, rap sprekende, standwerker. Jullie raden het al: Kermis!
‘s-Avonds even een rondje, zonder Kwazi, gemaakt. En Kermis is internationaal, wel leuk dat er nog een ouderwetse zweefmolen en een Lunapark bij is; geinig.

Sanrenmo…..
Een lange wandelroute annex fietspad leidt bijna vanaf de camping naar de boulevard die je tot in het hart van Sanremo brengt. Een lekkere wandeltocht van een kleine vier kilometer.
Behalve de veelkleurige bougainvilles en de in volle bloei staande sinaasappel- , citroen- , grapefruit en mandarijnenbomen vallen de groet hoeveelheid cyclamen op. Een bonte schakering van fuchsia roze, rozenrood, lavendel blauw, lieflijk lila, pront paars en lelieblank alles daar tussenin; mooi.
Sanremo in mijn geheugen ooit bekend en beroemd vanwege het jaarlijkse Eurosongfestival voordat dit een ‘circus’ werd en ‘on tour’ ging. Tijden met Teddy Scholten (’n beetje….), Annie Palmen, Lenny Kuhr, Heddy Lester, Millie Scott etc.
Sanremo fameus ook vanwege Het Casino, alleen de sfeer is gemoedelijker dan bij grote broer
Monte Carlo. Hoewel mondain met een behoorlijk PC gehalte ligt het gewone direct om de hoek.
Het is een leuk stadje dat de grandeur van de eind negentiende beging twintigste eeuw,
Art Nouveau periode in Casino en Grand Hotels en alle poriën ademt. Vergane glorie dat wel.
De mooie markthal biedt een keur aan versheden, wijn van locale boeren gekocht voor bijna niets (blijken lekker) en met een tip van de marktkoopman waar we voor een goede prijs goede pasti kunnen eten. En inderdaad de spaghetti vongole/zucchini en zeevrucht risotto waren heerlijk. Kwazi gedroeg zich voorbeeldig, gewoon onder de tafel; die hond hoor en zie je niet.
Op de terugweg kwamen we langs ‘Paradiso di Pluto’, alleen die naam al, een zaak gespecialiseerd in ‘Bagni e Tossatero’, wassen en watergolven?!

Retour a la France, Menton……
Sanremo hebben we gekozen om zowel Menton, de grensplaats, en uiteraard Monaco te bezoeken. De afstand is, zeker over de Autostrada, kort.
Maar we kiezen, zonder de caravan, voor de kustweg. Het is een mooie en ook leuke route zo door de Italiaanse dorpjes. Het bevestigde ons vermoeden qua moeilijkheidsgraad als route met de caravan; niet doen!
Het is opvallend dat bij vertrek een grauwsluier over de kust hangt, maar al vrij snel drukt de zon zich daar doorheen en verandert het grauw in blauw. Lekker warm wordt het, aangenaam zo uit de wind.
Menton is ook een mondaine, welvarende stad, waar de gegoede middenklasse leuke stulpjes dan wel appartementen bewoont. Niet goedkoop maar wel een heel ander prijsniveau dan naburig Monaco of Nice. En het is er ook heel aangenaam, met een duidelijk Italiaans ‘touch’.
Het Casino, wederom een Art Nouveau gebouw is veel bescheidener dan bij de grote broers.
De boulevard en, jawel, zandstranden, is recentelijk gemoderniseerd. Het ziet er gelikt uit met centraal het Jean Cocteau Museum in een modern, strak, wit gepleisterd gebouw; mooi.
De stad is ook aantrekkelijk, alles is er en het heb klasse.
Een lange wandeling over strand en boulevard brengt ons terug bij de aan het begin geparkeerde bus. Via de binnendoor route rijden we teug naar Sanremo

Principauté de Monaco…..
Vanaf de peage is kronkel je de forse heuvel af over smalle wegen. Zonder Tom hadden we geen parkeerplek gevonden. Hoewel een andere dan beoogd kwamen we bij de parkeergarage bij de Terminal aan de haven. Hoog genoeg voor de bus. En de haven, dat is zeker voor een deel ‘het gezicht’ van Monaco. Schaamteloze, in overtreffende trap t.o.v. andere kuststeden, grote Jachten, schepen eigenlijk die je tegemoet schitteren. Wat steekt wit toch scherp af tegen blauw.
Met dat we onze hoofden/kop buiten de parkeergarage steken vallen we middenin een anti-terreur oefening. Levensecht, wordt door de Monegaske SAS een aanslag c/q gijzeling geënsceneerd. Met automatische vuurwapens in de hand, headsets op en gekleed in kogelvrije uitrusting en bebivakmutst schuift een eenheid met schilden richting een flink jacht/schip. Boeiend.
Monaco, het prinsdom, tegenwoordig aangevoerd door Albert II (52) onlangs(2/7) gehuwd met een voormalig Zuid-Afrikaanse Olympisch zwemster Charlene Wittstock (32) is in fysieke zin een mini staatje. Maar in grandeur steekt het Cannes, Saint-Tropez, Nice ed. naar ‘de kroon’.
Het is een grote heuvel waartegen een enorme hoeveelheid voornamelijk appartementen gebouwen zijn geplakt. Een haven met outsized jachten veelal op elkaar gelijkende, net als bij de auto’s, boten.
Polyester, windtunnel gestroomlijnde, luxe snelheidscruisers die voor het merendeel aan mooi uitgevoerde lijnen wachten……De meeste met een Georgetown vlag, de Kaaimaneilanden, één van de resterende belastingparadijzen.
Monaco beroemd om deze luxe maar ook het middelpunt voor de goklustigen van ‘niveau’ die vermogens verbrassen in het prachtige Casino (1892) dat samen met het Hotel de Paris schitterende voorbeelden zijn van de Fin de siècle, het hoogtepunt van Art Nouveau.
Dat het in Monaco gaat om poen, veel poen blijkt uit de wijze waarop BNP-Banque dat toont op de pui aangebrachte plaquette “Wealthmangement…”!
Oh ja en dan is er ook de bekendheid vanwege de Grand Prix de Monaco, het formule 1 circus dat sinds jaar en dag het enige stratenparcours jaarlijks aandoet. En in de schaduw hiervan de Rally van Monte Carlo.
Hoe dan ook het is toch leuk om dit Madurodam Staatje gezien en geproefd te hebben.
Ons vertrek wordt begeleid door een scherpschutter, de oefening is nog niet klaar, die op het dak van de parkeergarage ‘een object’ in het vizier houdt. Let’s go, au revoir Monaco.