Torre Salsa (1)...Provincie Agrigento...

Etappe 15: Torre Salsa (1)…., provincie Agrigento.
Vrijdag 2 maart rijden we naar Torre Salsa, een Agri-Turismo camping en logiesverblijf in een natuurreservaat ruim 225 km rijden in oostelijke richting. Een wonderschone plek zo vertelde de Italiaan Claudio die we in Paestum hebben ontmoet.
Een Agri-Turismo met restaurant waar de groenten, fruit, olijven en wijn van eigen -Bio-grond de basis zijn van de gerechten. Nou deze plek lijkt ons wel wat.
De route langs de kust is een lust voor het oog. Ja, hoe kan het ook anders, want de lente lijkt definitief door te breken. De strakke blauwe lucht weerspiegelt zich in de azuurblauwe Ionische Zee. Wij kunnen de zon, in alle opzichten, in de zee zien schijnen!
Alles geurt en fleurt, de grond groent en de amandelbomenbloesem bloeit. En overal valleien met citrusbomen. Het lijkt wel Koninginnedag want alles kleurt oranje.
En vele velden met wijnstokken in tunnelkassen, witplastic overkapping lange rijen als rupsen in het land. De Siciliaanse versie van ‘de Glazen Stad’ zonder Johan te Slaa.
Het schijnt dat Sicilië meer dan een miljard liter wijn produceert!
De reis gaat voorspoedig, we passeren de hoofdstad van de provincie Agrigento. Een stad, en omgeving, die een sinistere achtergrond heeft vanwege de grote invloed van de Maffia.
En juist daar rijden we langs de markante en goed bewaard gebleven Griekse ruïnes in de Valley of the Temples. Van Hellenistische beschaving naar de Hel in bewaring, het kan verkeren.
Agrigento waar vandaan veerboten op en neer varen naar Lago di Linosa en Lagi di Lampedusa, dit laatste verworden tot opvangeiland van bootvluchtelingen uit (Noord)Afrikanen.
De weg naar Torre Salsa lijkt gevonden als we een camper achterna rijden en bordjes Agri-Turismo Torre Salsa zien. En toch vertrouwen de zaak niet helemaal, de route ziet er wel heel basaal uit. Een localo maakt ons duidelijk dat we die, ‘oude’ weg met onze combinatie niet moeten nemen. We moeten omkeren en terugrijden naar de snelweg.
Net dat we aanstalten maken de steven te wenden komt de Carabinieri langs. Voor de zekerheid vraag ik hen ook nog maar even hoe te gaan. In keurig Engels, hoor je niet veel in Italië, zeggen ze:”Follow us, we will show you….”!
Onder hun begeleiding worden we naar de juiste weg gebracht en over een prachtige snelweg slaan we af net voorbij het dorp Montallegro. Keurige bordjes wijzen ons de weg, kind kan de was doen.
Boven op een heuvel ligt Torre Salsa, met een werkelijk prachtig uitzicht op zee.
Er is ruimte zat want er staat slechts één camper, Fransen.
De locale Bianca vraagt, alles in het Italiaans een taal die ik maar niet onder de knie kan krijgen, hoelang we willen blijven. Nou, gegeven de forse dagprijs €17,= excl.elektra en € 1, = voor Kwazi. En voor de douche €1, = voor 25 liter deels warm water!
De voorzieningen zijn met één wasbak/toiletcombinatie en twee douches, hoewel spic & span, erg schamel. Maar goed, het is wel een fantastische plek. En we zijn nog niet eens naar het strand geweest.
Dankzij de Fransen, Nadine en Christian uit Grenoble die beiden goed Italiaans verstaan en spreken, vlot het gesprek met Bianca, een rondborstige Siciliaanse die ons welkom heet.
Met mijn Frans kan ik behoorlijk uit de voeten en dus is het makkelijk communiceren met Nadine en Christian. Bovendien spreekt Christian Engels zodat Ageeth ook ook in het gesprek betrokken raakt. We worden door hen bidwijs gemaakt over het reilen en zeilen hier en wat er zoal te zien en te doen is, morgen markt in Siculiana, in deze streek.
Niet moeilijk want zij staan hier al drie maanden!
Zo we zijn er en hebben ons geïnstalleerd. We hebben een prachtplek, zó met onze snufferd zicht op de zee, nou ja.
En het forse grasterras met de grote ronde betonnen tafels ligt aan onze voeten.
Markt….
Vanmorgen op ons gemak naar Siculiana, slechts twintig minuten rijden. Het is een klein plaatsje en het is niet moeilijk te ontdekken waar de markt is. Eerst even brood kopen bij de Panificio Artisinale. Het is gewoon moeilijk wat te kiezen, het ziet er allemaal erg lekker uit en geurt heerlijk. En voor de prijs hoef je het niet te laten.
Gauw even een cafe machiatto in een, vooral door oude mannetjes bevolkte, bar. We moeten een beetje voortmaken want het middaguur nadert.
De markt is groter dan we dachten. De prijzen, met name voor kleding en schoenen, zijn laag. Een tafel vol met merknaam dames- en herenbroeken voor €2,50 per stuk!
Wat moet men wel niet omzetten om nog wat te verdienen. We slenteren langs de vele stalletjes en slaan groente, fruit en vis in. En: ‘De vis wordt duur betaald….’!
We worden flink genept, want voor twee vissen, type zeeduivel, betalen we €10, =!!
Maar ja, dan moet je ook maar eerst de prijs vragen en niet als ze al zijn schoongemaakt. Deze vis moeten we ons dus wel heel erg goed laten smaken.
Om het zuur zoet te maken kopen we bij de locale banketbakker enige heerlijkheden voor bij de zaterdagavond koffie. Kiezen is niet makkelijk met zoveel lekkers in de vitrines.
Zo, proviand en wat wijn voor een paar dagen, genoeg om op ons gemak plek en omgeving te verkennen.

Jezus is wel zwart….!
Na de boodschappen lopen via smalle, steile oplopende straatjes naar de Chiesa del SS. Crocifisso gebouwd ter ere van Padri Carmelitani eind 16e eeuw.
Een van buiten nogal simpel, basaal ogende kerk, ogenschijnlijk niets bijzonders.
Ook hier zijn we weer getuige van een uitvaartplechtigheid van bescheiden omvang.
De dienst is bijna ten einde dus we wachten, heel decent, buiten, Ageeth loopt zelfs helemaal de trappen af om uit het zicht te zijn.
Nou, ik niet, keurig aan de zijkant zie ik de grote kerkdeuren opengaan en sla ik gade hoe de kist door de familieleden het steile bordes afgedragen wordt. Ontroerende eenvoud.
De kerkdeuren worden niet gelijk gesloten zodat ik de gelegenheid heb om een mooie foto te maken van ‘het schip’, over de volle lengte. Van buiten zie je het er niet aan af, maar het interieur is prachtig. Een interieur dat meerdere stijlen toont en religies verbindt; Romaans - Gotisch - Jiddisch en Rooms-katholiek en Joods.
Opvallend is het crucifix, een zwarte OLH! De beeltenis blijkt uit ebbenhout gemaakt, mooi, bijzonder en heel apart. Nog nooit zoiets gezien.
Het ronde raam hoog boven OLH is rood met zwarte Hebreeuwse tekens.
In de ronde Battistero kapel in het midden een Hebreeuwse sarcofaag. De Joodse aanwezigheid en invloed
is in deze kerk, dit stadje, dit deel van Sicilië duidelijk zicht- en herkenbaar.

Handen jeuken…
Net om de hoek van de kerk staan twee grote, voorname huizen type Palazzio. Bezit van ‘del Barone Blasco Isfar’. Ooit een scharijke familie die behalve deze huizen bouwden ook grond voor de bouw van de kerk ter beschikking stelde.
Maar de verarming moet hebben toegeslagen want deze beide huizen met prachtige gevels, balkons en toegangsdeuren met kloppers en enorme kelders zijn in ernstige staat van verval. ‘Eeuwig’ zonde.
Wat een mooie hotels of B&B’s zouden dit kunnen zijn. En dit zijn niet de enige voorbeelden van ‘vergane grandeur en stijl’. Jeetje, als we eens wat miljoentjes zouden hebben nou dan weten wel wat van dit soort panden die schreeuwen om ‘eer’herstel.
Sur place….
Een tweetal factoren maken dat we inmiddels al een maand hier op Torre Salsa staan.
De eerste reden is de schitterende plek, de prachtige omgeving, het verrukkelijke strand en het eindeloze zeezicht.
De tweede reden is de warme band met onze Franse vrienden Nadine (48) en Christian (53).
Tot nu toe is het heel rustig op het kampeerveld, we hebben het rijk bijna alleen. We voelen ons hier wel aardig ‘thuis’.
En nu de lente flink is doorgebroken wordt het natuurgebied met de dag kleurrijker.
En wat een luxe om elke ochtend direct na het opstaan eerst een á twee uur met Kwazi te gaan wandelen. Hij kan hier lekker loslopen, mag officieel wel niet, maar beide ogen worden dichtgeknepen. En er is, op één na, geen hond op het strand.
Ageeth neemt de middagronde voor haar rekening en op haar beurt struint zij ook makkelijk anderhalf uur weg.
Tja, en dan eten we groenten, biologisch gekweekt, hier rechtstreeks van het land. Annemarie, een Duitse, en Pino, een Siciliaan, een stel, zijn dagelijks bezig met het verbouwen van hun groenten op twee forse lappen grond in Torre Salsa. Groenten zo van de grond, dat is erg lekker en intenser van smaak.
Tja en het fruit, vooral de mandarijnen, sinaasappels en citroenen, alles voor een grijpstuiver, zijn verrukkelijk. Vitamine C in overvloed.
Voor brood, vlees en kruidenierswaren (bestaat dat woord nog?) gaan we, op de fiets, naar Montallegro. Een kwartiertje stijgen en dalen. Alleen de heuvel terug is tot nu toe voor mij fietsend onneembaar gebleken. Ageeth heeft de heuvel inmiddels bedwongen.
De bakker, de eerste als we het dorp binnen komen, bakt biologisch. Dus jullie begrijpen dat we buitengewoon gezond smikkelen.
Elke dinsdagochtend is het markt waar letterlijk alles te koop is. Geregeld worden we aangeschoten door localo’s die in ons land dan wel in Duitsland hebben gewerkt.
Al snel worden we ‘gespot’ wanneer we weer de markt bezoeken. Ze vinden het leuk om Duits te spreken. Onze oosterburen, die hier in groten getale met hun Mobil Homes toeren, dan wel hier grond en huizen hebben gekocht, zijn niet bijzonder geliefd. Wat is dat toch met die Duitsers?
Ze zien kans om vrij snel de locale bevolking tegen hen in te nemen. Te luid, te brallerig, te dominant en te nadrukkelijk in het tonen van hun ‘welvaart’. Ze hebben WO II helemaal niet verloren, integendeel!

Ontmoeten….vriendschap…
Met Nadine (48) en Christian (53) trekken we veel op. Zij kennen de directe omgeving inmiddels heel goed. Logisch want zij hier al ruim drie maanden, waarvan een maand helemaal alleen.
Christian is hier naar toe gekomen om zijn familiewortels te traceren. Zijn oma heette Visconti.
Ondanks de mindere weersomstandigheden, eigen aan de winter, doen ze op hun mountainbikes de dagelijkse boodschappen.
Zij ervaren de beperking van de camper, alles moet mee als je ergens naar toe wil.
En, hoewel geen groet camper is, blijkt het vaak een te forse wagen voor de smalle straatjes in de dorpjes/stadjes. Precies de reden waarom wij hebben gekozen voor de combinatie bus/caravan.
Nadine is vegetariër en doet aan en geeft les in yoga en zij doet massages. Ageeth heeft haar massage ‘ervaren’ en is daar bijzonder verrukt over. Nou als Ageeth dat is dan wil dat wel wat zeggen. Beiden weten veel van ‘de natuur’ en trekken er op uit om verse ‘bosasperges’ te plukken die hier ruim voorhanden zijn.
Zij weten ze feilloos te vinden, het is een weet. Ze zijn groen en heel dun. Wij hebben een portie gekregen en ze zijn erg lekker, bijzonder smaakvol.
Behalve wij kunnen ook de beide honden heel goed met elkaar uit de voeten.

Wessies en Ossies......
Gevieren maken we uitstapjes naar markt en bezienswaardigheden.
Inmiddels zijn onze oosterburen ‘Wessies’ en ‘Ossies’ gearriveerd, allemaal campers.
Voor Burghardt (63) und Heidi (58) is het de 17e keer dat ze hier neerstrijken.
Ter gelegenheid van de viering hun 40-jarig huwelijk versier ik, samen met Christian, hun plek en zetten we een fles Prosecco neer. Helaas missen ze deze verrassing, want ze rijden met hun camper niet naar hun plek hier op het veld, maar naar een prachtplek halverwege de weg nar het strand. Weliswaar geen water en stroom, maar met een camper gaat dat best voor een paar dagen. De volgende ochtend op de wandeling met Kwazi Burghardt even aangeschoten om hem te zeggen dat hun aanwezigheid op ‘het veld’ nodig is.
Zij verschenen, zagen de slingers en ballonnen en reageerden:“Wir sind total uberrast, grossartig”!
Spontaan nodigden zij ons en de hen bekenden uit voor een BBQ.
Fritz en Doris, de Ossies, komen hier op Torre Salsa voor de derde keer, en ook Hans en Roswita zijn hier al meerdere keren geweest. Ja, het is een ‘place to be’; ein Trefpunkt!

BBQ:
Ossie Fritz is begonnen met het aanmaken van het vuur. Niet zoals de aanpak van Christian die met papier en takjes eerst een klein aanmaak vuurtje maakt. Nee, gelijk grote stukken hout en met spiritus de fik erin. Fout, want de lucht van spiritus bederft de BBQ.
Maar goed niets meer aan te doen.
Ons nieuwe lichtblauwe hoeslaken blijkt prima om de ronde betonnen tafel te passen waardoor het er heel gedekt, sjiek bijna, uitziet.
Met slingers in de bossage de plek verder versierd geeft het geheel een feestelijke aanblik.
Voor we ook nog maar iets hebben gedaan drukt Fritz ons een blik bier in mijn handen.
Zelf heeft hij er duidelijk minstens al een achter de kiezen, net iets te uitgelaten.
Behalve het vlees wordt door elk ‘setje’ een salade (kartoffel/pasta/tomaat) in de Tupperware schaal op tafel gezet.
De wijn wit/rood vloeit, na de Prosecco toast, rijkelijk en de stemming is opperbest; heel gezellig zo met elkaar. Er wordt Duits/Frans/Italiaans door elkaar gesproken, maakt niets uit.
‘Alle menschen werden bruder….’!

Uitstapjes:
Sciacca is een half uur rijden. Een leuk stadje met een fraaie boulevard waar onder de bomen pensionado’s aan het jeu de boulen zijn. De Italiaanse variant waarbij met ietwat grotere kunststofballen wordt geworpen. Reuze gezellig. En dan ook nog een heus terras waar onze koffie keurig wordt gebracht. Een mooi begin van ons bezoek.
Het stadje heeft een zekere faam op het gebied van keramiek. Veelal van een aard nog bonter dan de Makkumer schilder’kunst’ en van een hoog kitsch gehalte.
Maar wel heel leuk zoals de versiering van muren en treden in de openbare ruimte.
Het stadje is rijk aan toegangspoorten en kerken, waaronder een indrukwekkende basiliek.
Het klinkt als een herhaling maar ook dit interieur is er een van grote kunstzinnige en bouwkundige klasse. Vooral het kleine ovale raam achter in de kerk lijkt ‘het oog van God’ dat toeziet op de kerkgemeenschap. Vooral als het zonlicht er doorheen schijnt geeft dat een bijzonder effect. De marmeren vloer weerspiegelt de kleuren van het grote gebrandschilderde boven de ingang.
Door de kleine deurtjes in de grote poortdeuren stap je mooie binnenplaatsen en -tuinen binnen en veelal marmeren trapportalen die toegang bieden tot grote appartementen.
Een oase van stilte en -vergane- glorie; oud geld!
In de moderne wijken veel gestapelde bouw in benauwende dichtheid waar de nieuwe ‘paupers’ mogen wonen. De toekomst van ellende straalt ons tegemoet, gauw doorrijden terug naar de boulevard van waar we een mooi uitzicht hebben op vissers- en jachthaven.
We sluiten het bezoek af met een hapje eten in een restaurant met bovengenoemd uitzicht.
De kelner is een ‘look-a-like’ van Bryan Ferry, het duurt een paar tellen voordat hij deze gelijkenis begrijpt en kan waarderen. Maar dan gaat hij voluit en wordt zijn gangwerk en bewegingen als twee druppels water. Zingen doet hij niet.
De sfeer is goed maar het eten is matig, behalve mijn spaghetti met aio i olio, heerlijk.

Weg huurder, welkom nieuwe huurder….
De dag dat we een e-mail kregen dat onze huurder voortijdig opzegde moesten we even slikken. Immers we zijn uitgegaan van een jaar lang weg overeenkomstig de duur van de verhuur. En ineens stopt deze verhuring per 7 mei!
Maar goed niets aan te doen want de ‘diplomatenregeling’ maakt het mogelijk om voortijdig een contract te ontbinden. In dit geval werd de opdracht beëindigd en werkt betrokkene al enige tijd in Glascow.
Hoewel ons verhuur bureau ‘Perfect Housing’ toezegt om zo spoedig mogelijk een andere huurder te zoeken hebben we van hen in dit opzicht niets meer vernomen.
Hoe anders was de reactie van het Bureau ‘123 Wonen’. Nadat wij aan alle bureaus kenbaar hadden gemaakt dat ons appartement weer beschikbaar was zijn zij degene geweest die daadwerkelijk met kandidaten kwamen. Dit resulteerde in een nieuwe huurder.
Een man uit India die voor ABN werkt als projectmanager voor minimaal een jaar.
Samen met zijn vrouw en dochtertje van vijftien maanden jong woont hij sinds 28 maart jl. in ons appartement. Voor het eerst een gezinnetje in ons appartement.
Voor ons betekent het dat wij in plaats van korter langer op reis kunnen zijn. Verwachte terugkeer is verschoven naar eind maart 2013!
Ageeth gaat niettemin wel even terug begin mei om tal van zaken te regelen. Vooral om te zorgen dat wij weer als hoofdbewoner worden ingeschreven in Amstelveen. Bij de inschrijving van de vorige huurder is het helemaal fout gegaan. Deze man werd als hoofdbewoner ingeschreven en wij werden door Burgerzaken beschouwd als ‘met de Noorderzon’ vertrokken bewoners. Ook het persoonlijk langsgaan van Ageeth met aantonen van eigendomsbewijs vermurwde de ambtenaar toen niet.
Inmiddels klopt het ABP bij mij aan met de aankondiging van korting op mijn AOW vanwege emigratie?! Zoals jullie zien een verhuring met verstrekkende gevolgen.
Maar goed nu gaat Ageeth met nieuwe huurder ‘alles’ rechtzetten.
Tot zover Torre Salsa deel 1. (zie www.torresalsa.it)